Asi Kız'ın Vedası

Yalanım yok,sevmiştim seni.
Yıllar sonra ilk defa…
Geldiğin günü anıyorum,
Gidişinin ilk sabahında,
Sana benzetiyorum,
Penceremde ki küçük serçeleri,
Avuçlarımdan ekmek kırıntıları dökülüyor,
Eğilip toplayamıyorum senden kalanları..
Hangi ismini çok sevdim bilmiyorum,
Hangisi sendin bilmiyorum,
Ama kalbimdesin işte,çıkarıp atamıyorum.
Bir kere uzatmıştın ya ellerini,
Hani tutmaktan korkmuştum,
Hani kangren yaralarıma yüz sürmüştün,
Acımasın diye çekmiştim ya bakışlarımı…
Şimdi ise hepsini arıyorum..
Gülümseyen yüzünün ardında ki kaçamak  sevdaları,
Acıyan benliğinin karşı konulmaz havasını,
Geride bıraktığın bütün sözlerini,özledim seni..
Gidişinin ilk çiğ damlaları düştü kalbime,
Sabırsız bir çocuk gibi sarılıyorum cümlelere,
Belki bitmeden bu veda şiiri,
Çıkıp gelirsin diye,
Bekliyorum…
Asi kız,
Vedaların büyüyen sessizliği,
Anlatmaktan korktuğum duygularımın ilk baharı,
Gidişin acıtacak mıydı bu kadar?
Daldan kopan yaprakların hüznünü taşıyorum bıraktığın boşlukta,
Acıyı tanımayan bir kalbim olsaydı diyorum,
Sevmeye engel bir gururum,
Dur diyebilseydim,yine de gidecek miydin?
Son sözlerin kaldı ardından el sallayan,
Hani utanmasam ağlarım dediğin,
Bu gidişin suçsuzluğunu bana adadığın,
Kendini yine hiçe saydığın sözlerin var ya?
Bir film daha bitti,
Alt yazıyla geçti sözlerin,
‘Bu gece içimde labirentler oluştu,
haykıran şiirlerimle ürküttüğüm,
çözemediğim gözlerinde ki, manaları…’
Asi kız,
Simgesiz bir yaşamın en güzel sembolü,
Sembolsüz bir aşkın tek gerçeği,
Hoşça kal………………